به گزارش خبرنگار فرهنگی حیات؛ وجود بیمارستان‌های صحرایی در دوران دفاع مقدس توانست جان بسیاری از مجروحین جنگی را نجات دهد. محمد نعنایی یکی از آن مجروحان است که در عملیات والفجر ۱ بعد از دوازده بار ایست قلبی در هفت کیلومتری خط مقدم توسط تیم دکتر ایرج فاضل نجات پیدا کرد و زنده ماند؛ در حالی‌که اگر می‌خواستند او را به نزدیک‌ترین بیمارستان شهر منتقل‌کنند، مطمئنا به شهادت می‌رسید.

دکتر ایرج‌ فاضل متولد سال ۱۳۱۸ فوق تخصص قلب‌، عروق و پیوند اعضا در بیمارستان‌های صحرایی آن روزهای جنگ بود و کسی است که جراحی قلب و عروق را در جنگ پایه‌گذاری کرد. وی، پزشک معتمد امام خمینی (ره) بود که با این اعتبار توانست در همان سال‌های ابتدای جنگ فتوا و اجازه اهدای عضو را بگیرد؛ فتوای تاریخی که شروع ماجرای پیوند اعضا در ایران شد. روایت‌های ایشان از کادر درمان در هشت سال دفاع مقدس شنیدنی است.

دکتر فاضل بعد از گذراندن پزشکی عمومی خود در تهران برای ادامه تحصیل به آمریکا می‌رود و بعد از ۱۴ سال در بحبوحه انقلاب به ایران باز می‌گردد و با شروع جنگ برای همیشه در ایران می‌ماند.

در روزهایی که حتی یک روز هم جبهه‌ها خالی از پزشک نبود و تیم‌های پزشکی در هر حمله ای با یک تماس‌تلفنی ساک به دست به جبهه ها می‌آمدند، حضور دکتر فاضل بزرگ‌ترین دلگرمی برای فرماندهان بهداری و جراحان جوان بود.

دکتر فاضل اعتقادی زیادی به وجود بیمارستان های صحرایی در مناطق جنگ داشت ولی برخی از پزشکان عمومی و مدیران بهداری آن روز مخالف راه اندازی بیمارستان‌های صحرایی در نزدیکی خط مقدم بودند.

براساس آمارها، ۷۰ درصد مجروحان، سرپایی بودند و به اتاق عمل نیاز نداشتند. اگر بگوییم ۳۵ درصد مجروحان به اتاق عمل احتیاج داشتند، ۲۵ درصد آن‌ها در بیمارستان صحرایی عمل می‌شدند. منظور از عمل همان اقدامات حیات بخش است.

طبق گفته دکتر فاضل دلایل نجات مجروحی که بعد از دوازده بار ایست قلبی زنده ماند؛ نزدیکی بیمارستان به خط مقدم، سرعت انتقال مجروح به بیمارستان صحرایی، سرعت عمل جراح و مقاومت بدنی خارق‌العاده این جوان رزمنده در تحمل جراحات بود و این موارد، مشوق جراحان برای برپایی بیمارستان‌های صحرایی زیر خط آتش بود.

دکتر فاضل در روایت نجات این مجروح می‌گوید: «مجروح خون‌ریزی بسیار شدید از ناحیه بالای دیاگرافمش داشت. وقتی بالای سر مجروح رسیدم قلبش از کار افتاده بود به سرعت قفسه‌ی سینه‌ی او را بازکرده و ماساژ باز قلبی را شروع کردم مجروح وضعیت اغمای شدیدی داشت دو بطن قلب او سوراخ شده بود که با انگشت خون‌ریزی بطن را کنترل کردم و قلب را ماساژ دادم تا قلب شروع به برگشتن کرد.

به هر ترتیبی تیم پزشکی خون‌ریزی قلب و سایر خون‌ریزی‌های مجروح را کنترل کردند و بعداز عمل قفسه‌ی سینه او را بستند.

بعداز این عمل مجروح به بیمارستان شهید چمران اصفهان که مرکز جراحی قلب بود، منتقل شد. پیش‌بینی می‌شد به احتمال نود و پنج درصد این مجروح شهید شود که تحت عمل جراحی قلب قرار گرفت و یک هفته یا ده روز بعد قادر به صحبت کردن شد.»