زخم‌های دیابتی که اغلب به شکلی دشوار درمان می‌شوند و مستعد عوارض هستند، می‌توانند به شدت بر کیفیت زندگی بیماران تأثیر بگذارند. خبر خوب اینکه محققان به‌تازگی از یک روش درمانی جدید برای ترمیم زخم‌های دیابتی رونمایی کردند.
به گزارش تکناک، درمان‌های سنتی با مسائلی مانند نرخ بقای پایین سلول‌های پیوندی و پتانسیل رد سیستم ایمنی دست و پنجه نرم می‌کنند. این تحقیق جدید یک رویکرد پیشگامانه را با استفاده از قابلیت‌های بازسازی سلول‌های بنیادی معرفی می‌کند.
پژوهش جدید استفاده از اگزوزوم miR-4645-5p سلول‌های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان هیپوکسیک (BMSCs) را برای افزایش بهبود زخم با ترویج اتوفاژی کراتینوسیت نشان می‌دهد.
در مطالعه‌ای که اخیراً در مجله Burns & Trauma منتشر شده است، محققان رویکرد جدیدی را برای التیام سریع‌تر و مؤثرتر زخم‌های دیابتی معرفی کرده‌اند.
تحقیقات آنها بر استفاده از ذرات ویژه‌ای به نام اگزوزوم متمرکز است که از سلول های بنیادی رشد یافته در شرایط کم اکسیژن که به عنوان شرایط هیپوکسیک شناخته می‌شوند، مشتق می‌شوند. این اگزوزوم‌ها حاوی یک مولکول قوی به نام miR-4645-5p هستند که به‌طور قابل‌توجهی روند بهبودی را افزایش می‌دهد.
مکانیسم‌های دقیق و تاثیر
این مطالعه به بررسی استفاده از اگزوزوم‌های سلول‌های بنیادی مزانشیمی هیپوکسیک مغز استخوان (BMSCs) به عنوان یک درمان جدید برای زخم‌های دیابتی می‌پردازد که به سختی بهبود می‌یابند و مستعد ابتلا به عفونت هستند.
این تحقیق با تمرکز بر روی microRNA miR-4645-5p که در این اگزوزوم‌ها یافت می‌شود، نقش حیاتی آن را در افزایش بهبود زخم با هدف قرار دادن مسیر MAPKAPK2 آشکار می‌کند و در نتیجه سیگنال‌دهی AKT-mTORC1 را تنظیم می‌کند.
این مهار باعث افزایش اتوفاژی در کراتینوسیت‌ها که عوامل کلیدی در ترمیم زخم هستند، با ارتقای سلامت سلولی، تکثیر و مهاجرت می‌شود. این مطالعه نشان می‌دهد که اگزوزوم‌های غنی‌شده با miR-4645-5p از BMSCs هیپوکسیک می‌توانند به‌طور قابل‌توجهی بهبود زخم‌های دیابتی را تسریع بخشند. این مطالعه راه را برای استراتژی‌های پزشکی جدید هموار می‌کند که محیط‌های سلولی را برای تقویت اتوفاژی دستکاری می‌کند و یک راه امیدوارکننده برای بهبود نتایج مراقبت از زخم در بیماران دیابتی ارائه می‌کند.
دکتر یان شی، محقق اصلی این مطالعه بیان می‌کند: یافته‌های ما افق جدیدی در مراقبت از زخم‌های دیابتی ارائه می‌دهد. با استفاده از قدرت اگزوزوم‌های مشتق شده از سلول‌های بنیادی به‌ویژه در شرایط هیپوکسیک، شاهد بهبود قابل‌توجهی در فرآیندهای ترمیم زخم بوده‌ایم که امیدی برای درمان‌های نجات بخش می‌دهد.
این تحقیق نه تنها مکانیسم‌های پشت ترمیم زخم با واسطه سلول‌های بنیادی را نشان می‌دهد، بلکه راه‌های جدیدی را برای توسعه درمان زخم‌های دیابتی و احتمالاً سایر مشکلات باز می کند. توانایی مهار و تعدیل خواص درمانی سلول‌های بنیادی از طریق اگزوزوم‌هایشان می‌تواند منجر به درمان‌های مؤثرتر و هدفمندتر شود و بار زخم‌های دیابتی را بر بیماران در سراسر جهان کاهش دهد.
