دربی مرسی ساید؛ «شکست فاجعه آميز»

اختصاصی طرفداری | «شما لیگ را در گودیسون پارک از دست دادید»

در پایان بازی، یک سرود جدید وارد آهنگ‌های هواداران اورتون شده بود که تا سالیان سال برای لیورپولی‌ها آزاردهنده خواهد بود؛

«شما لیگ را در گودیسون پارک از دست دادید.

You lost the league at Goodison Park»

مطمئن باشید این آخرین باری نخواهد بود که آن را می‌شنوید. از این به بعد در هر نبرد دربی مرسی ساید، طرفداران اورتون در هر فرصتی آن را برای همسایگان قرمز پوش خود با فریادی رسا اجرا خواهند کرد.

در بدترین زمان ممکن رخ داد. لیورپول در بیش از ۶ ساعت در جریان بازی گلی نزده بود. قرمزها در بدترین زمان غریزه کشنده خود را از دست دادند و خداحافظی کلوپ با آه‌وافسوس روزافزونی مواجه شد.

لیورپول آماده بود تا این فصل را به خاطره‌ای برای تیم، هواداران و مربی مهاجر خود تبدیل کند. بااین‌حال، در میان فشارهای ناشی از تعقیب قهرمانی در لیگ برتر و حضور در فینال لیگ اروپا، قرمزها در دو هفته گذشته به‌شدت و با سر به قعر دره سقوط کردند. استانداردها از بین رفت و گل‌ها به گِل نشست.

امیرحسین صدر

۲۵ آوریل ۲۰۲۴

همه چیز در برابر رقبای قدیمی رقم خورد و این طعم همه چیز را تلخ‌تر و تلخ‌تر می‌کند. با وجود تمامی شانس‌ها، بعد از تساوی ۲-۲ با یونایتد در الدترافورد در اوایل آوریل حالا در پایان ماه شکست از اورتون، همشهری و دیگر رقیب سرسخت، رؤیای قهرمانی کاملاً در هم شکست.

جالب اینجاست کلوپ هنوز در دربی مرسی ساید در زمین تاریخی گودیسون پارک شکست نخورده بود. اما طلسمی که در گذشته او را تعقیب کرده بود برای لیورپول گران تمام شد. تنها ۲ برد و ۵ تساوی در گودیسون حاصل کار بوده است.

آفتاب هنوز هم در گودیسون پارک می‌تابد 

 اورتونی‌ها می‌دانستند پیروزی بقای آن‌ها را در لیگ تثبیت می‌کند و پیامد آن می‌تواند امید قهرمانی قرمزها را به خطر بیندازد، چه سناریویی از این بهتر؟

نه‌تنها بقا در لیگ برتر مهروموم شد؛ بلکه لیورپول را رسماً از کورس ۳ تیمه قهرمانی خارج ساخت. این پیروزی را برای تافی‌ها شیرین‌تر از پیش کرد.

بله، لیورپول همه چیز را در یک‌قدمی آنفیلد از دست داد. شبی به‌یادماندنی برای تافی‌ها بود.

هواداران آبی‌پوش مدت زیادی بود این حس را در برابر رقیب قدرتمندتر خود احساس نکرده بودند.

چهارده سال از شکست لیورپول در گودیسون پارک گذشته بود و هجوم احساسات و شادی بی وصف بعد از سوت پایان باری احساس می‌شد.

این شبی بود که طرفداران لحظه‌به‌لحظه آن را تا مدت‌ها مزه می‌کنند و در آینده و در روزهای بدتر، به آن نگاه خواهند کرد که چگونه لیورپول را در شرایط حساس و بحرانی کاملاً از پای درآوردند.

در مقابل خداحافظی افسانه‌ای کلوپ در برابر چشمان همه دوستداران لیورپول محو شد. شب گذشته به یورگن کلوپ نگاه می‌کردیم، برای نخستین‌بار شبیه مردی کتک‌خورده به نظر می‌رسید.

تعجب نداشت، در حقیقت، او ۹۰ دقیقه تیم خود را تماشا کرد که به دستان رقیب سرسخت مورد آزار و اذیت قرار گرفته و لیورپول در عین کنترل توپ جوابی برای پاسخگویی ندارد.

حدود یک ماه پیش به نظر می‌رسید لیورپول و کلوپ در آستانه برگزاری جشن بزرگی خواهند بود، ولی ظاهراً چهارگانه تنها به کسب لیگ کاپ ختم شد.

یورگن کلوپ در مجموع ۸ بار لیورپول را در گودیسون پارک هدایت کرد و فقط یکی از آنها را باخت. باخت در آخرین دربی او.

تمامی شب لیورپول مانند سرمربی خود تمام شده به نظر می‌رسید.

تمامی شب همه می‌دیدیم لیورپول گلی نخواهد زد. وقتی گل دوم اورتون به ثمر رسید، لیورپول تنها ۱۵ دقیقه فرصت داشت تا سه گل و سه امتیاز حیاتی دست پیدا کند.

واقع‌بینانه نبود، اتفاق نمی‌افتاد و نیفتاد.

رکورددار گل‌های دیرهنگام در این فصل به نظر نمی‌رسید به یک گل دست یابد، چه رسد به سه. با نگاه به مو صلاح می‌دانستیم گلی در راه نیست و فصل لیورپول خیلی زودتر از موعد مقرر تمام شده است.

راه‌ها بسته است

جدول لیگ آنها را تنها سه امتیاز کمتر از آرسنال صدرنشین نشان می‌دهد. اما لیورپول با سرعتی عجیب در سراشیبی حرکت می‌کند و آمار و ارقام در این ماه حیاتی دروغ نمی‌گویند. چهار امتیاز از چهار بازی اخیر در لیگ؟!!!

آنها به معجزه نیاز دارند و این به‌سادگی با حضور منچسترسیتی و آرسنال روی نخواهد داد.

آرسنال با شوروشوق تازه‌ای به جلو می‌راند و سیتی دو بازی عقب‌افتاده دارد، و ازاین‌رو راهی برای سومین اسب در مسابقه‌ای نفس‌گیر وجود ندارد.

اورتون تمام شب در بازی بود. پر انرژی، مصمم. تیم «شان دایچ» فوتبال خوبی بازی کرد. لیورپول از مالکیت زیادی برخوردار بود؛ اما اورتون میل و شور و خواست بی‌اندازه‌ای داشت که مردان قرمز پوش ناباورانه فاقد آن بودند.

در پایان، ویرجیل فن دایک، کاپیتان لیورپول و داروین نونز، مهاجم لیورپول، هر دو به طور طعنه‌آمیزی به داور اندرو مادلی نزدیک شدند. عجیب بود، دومی یکی از صدها شانس خود در تمامی فصل ازدست‌داده بود و کاپیتان فان دایک روی کرنر اورتون که منجر به گل دوم شد مقصر بود. عقیم ماندن و سرخوردگی لیورپول به‌وضوح عیان بود. مادلی مسئول باخت لیورپول نبود، آن‌ها باید به آینه نگاهی می‌انداختند.

تو مقصری! 

زمانی که تیم‌ها و بازیکنان در بازی‌های بزرگ و حیاتی شکست می‌خورند این عکس‌العمل‌ها امری عادی است؛ حقیقت این بود که لیورپول به‌اندازه کافی خوب نبوده است. فرم آنها در زمانی که شدیداً به آن نیاز داشتند به شکل غیرقابل‌قبولی نزول کرده است، و استاندارد تیم افت عجیب‌وغریبی داشته است. بی‌آنکه بتوان انگشت روی کسی گذاشت، تمامی مجموعه یکجا سقوط غیر قابل توجیهی داشت و معنای آن ازدست‌رفتن همه چیز بود.

در همین حال، اورتون در فصلی دردناک و سخت با امتیازات کسر شده با اطمینان لیگ برتر را به پایان خواهد رساند و مطمئن خواهند بود فصل بعد در لیگ برتر حضور خواهند داشت.

لیورپول بعد از گل دوم دوباره تلاش کرد تا بازگردد، شاید اگر ضربه دیاز بجای تیرک به تور بوسه زده بود سرانجام قصه چیز دیگری بود، در حقیقت همه به‌عنوان تماشاگر هیچ نشانه و امیدی به بازگشت نداشتیم. روشن بود لیورپول می‌تواند ساعت‌ها بازی کند بی‌آنکه موفق شود دروازه پیکفورد را فتح کند.

از این بدتر نمی‌شد، چه جایی برای سقوط لیورپول بود؟ از میان همه میادین در گودیسون پارک، جایی که کلوپ پیش‌ازاین در زمین همسایه شکست نخورده بود وقت و زمان این شکست به‌راستی فاجعه‌آمیز بود.

رؤیای عنوان بیستمین قهرمانی انگلستان به خاک نشست. طرفداران یونایتد و اورتون لبخند رضایتی روی لبان خود دارند!.

کلوپ ماه آینده آنفیلد را با افتخار ترک خواهد کرد، شکی نیست، اما در شکوه و عظمت فصل آخر خود در آنفیلد قنداق هم نمی‌شود.

باخت فاجعه‌آمیز، پایان فاجعه‌آمیزتری را برای حکومت دوران کلوپ در لیورپول ترسیم کرد.

در عوض، در گودیسون غوغایی بود. سال‌هاست چنین شب‌هایی در استادیوم قدیمی کمیاب است. شبی که تصنیف جدیدی به‌صورت تمام‌وقت، وارد کتاب آهنگ‌های اورتون شده بود.

کلوپ قبل از خروج از لیورپول صدای آن را در بالای امواج مرسی ساید خواهد شنید.

«شما لیگ را در گودیسون پارک از دست  دادید»